DIVERSITEIT IN DE WERKPLEK

In mijn vorige blogpost schreef ik al over white fragility, een boek geschreven door Robin Diangelo, meer dan ooit een actueel onderwerp. Ik ben er zo door geraakt dat ik besloot dit nog verder te onderzoeken in een Ted Talk.

Een onderwerp die nog meer aandacht verdiend. Diangelo schreef vooral hoe racisme een rol speelt in de werkplek. Hoe kunnen we diversiteit opnemen in de werkplek? Hier ga ik wat meer over vertellen in deze blogpost.

Na wat opzoekingswerk kwam ik uit op een Ted Talk van Janet Stovall. Hierin praat ze over haar zakelijke aanpak die zich vooral richt op het bedrijfsracisme.

PROJECT ‘87

Janet Stovall’s verhaal begint in North Carolina in ’84 aan de Davidson universiteit. Een relatieve kleine universiteit met weinig zwarte studenten, professoren of decanen. Dit stemde Janet niet gelukkig.

Het lerarenkorps bestond daar uit hoofdzakelijk blanke mensen, vooral mannen.

Ze besloot ‘Project ‘87’ op te starten met als doel meerdere niet-blanke mensen aan het hoofd van de klas/universiteit te krijgen tegen het jaar 1987. Het lukte niet alleen maar werd zelfs een enorm succes.

HOE KUNNEN BEDRIJVEN RACISME ONTMANTELEN?

Janet had de smaak te pakken. Ze wou nu ook een verschil gaan maken in de zakenwereld waar dit probleem minstens even groot was.

Een gemiddeld persoon spendeert 1/3 van zijn tijd op het werk. Een uitgelezen plaats dus om dingen te veranderen.

DRIE FASES:

Janet werkt als speech-schrijfster voor een groot bedrijf. Ze kwam in direct overleg met de CEO’s. Door deze gesprekken kon ze al gauw haar ideeën over diversiteit en aanvaarding voorleggen. En de grote bazen stonden er niet weigerachtig tegenover. Integendeel, hoe meer van haar voorstellen werden uitgevoerd, hoe succesvoller het bedrijf werd. Je moet het zien als een soort drieluik.

FASE 1: REAL PROBLEMS

Er wordt pas een probleem aangepakt wanneer het voor blanken dringend en belangrijk is. Met andere woorden; als je in je bedrijf geen gekleurde personen tewerkstelt, is er geen sprake van racisme.

FASE 2: REAL NUMBERS

Statistisch gezien zou je een beste verdeling van de minderheden op de werkvloer hebben als je 30% niet-blanken tewerkstelt. Ongeveer hetzelfde als in real life. Klanten kunnen zich hierbij beter associeren. Nu zijn de cijfers nog totaal anders.

FASE 3: REAL CONSEQUENCES

De derde fase omvat de gevolgen die gekoppeld worden aan prestaties. Mensen van alle kleuren en van alle standen, die hun eigen persoonlijkheid naar het werk brengen, zouden geëvolueerd worden op basis van hun prestaties en niet hun kleur/achtergrond.

Tot conclusie; echte veranderingen komen er niet na vele betogingen, bedes en protesten maar na op te staan uit je luie zetel en er echt kracht achter te zetten.

START MOVING YOUR FEET FOR CHANGE!